فهرست ظرف‌های شراب‌خوری

در زبان فارسی برای ظرف‌های میگساری نام‌های گوناگون با ویژگی‌های گوناگونی وجود دارد. چندتا از آن‌ها به ترتیب کوچک به بزرگ این‌ها هستند:

پیک: لیوانک شیشه‌ای عرق خوری

چَتوَر: بطری به اندازه یک چهارم شیشه‌های معمولی، چتول هم می‌گویند

پیمانه: لیوان شراب خوری، رطل هم می‌گویند

جام: لیوان شیشه‌ای باده خوری

پیاله: کاسه کوچک بی پایه

تغار: آوند نسبتاً کوچک

مینا: شیشه باده خوری

ساغر: کاسه پایه دار

سبو: کاسه سفالی دسته دار

سبوچه: سبوی کوچک

تُنگ: آوند شیشه‌ای گردن باریک، صراحی هم گفته اند.

سَکره: تنگ سفالین بزرگ (از گویش لارستانی)

هَسی: تشت سفالین (از گویش لارستانی)

تَکوک: آوندهایی که به شکل جانوران درست می‌شده.

ساتگین: آوند شیشه‌ای بزرگ و استوار باده خوری

زیغال: جام شکم بزرگ یک نفره، قدح هم گفته اند.

پارچ: کاسه‌ای بزرگ که دور می‌گردانند.

قرابه: آوند شیشه‌ای شکم بزرگ

چمانه: نیم-کدوی تراشیده و نگارینی که با آن می‌می خوردند.

کوزه: آوند سفالین نسبتاً بزرگ

خُم: بزرگ‌ترین آوند باده سازی و باده خوری (در اصل خُنب بوده)

خمره: همان خم

در اینجا فهرست شراب‌ها ارائه شده است:

می: شراب قرمز

باده

نبیذ: می‌خرما

سیکی: می‌پرمایه و گیرا

صهبا: می‌سفید

مُل: لیکور، می‌معمولی را هم می‌گویند

بگماز: گونه‌ای می

عرق سگی: عرق گرفته شده از کشمش